Visuele communicatie op het asfalt
Volgens de Amerikanen was June McCarroll in 1917 de bedenker van de wegmarkering. Na een bijna ongeluk met een tegemoetkomende vrachtwagen kwam ze op het idee om de linker en rechter weghelft te markeren met een middenlijn. Honderd jaar later is wereldwijd de wegmarkering niet meer weg te denken. Professionele wegmarkeerders spreken van dwarsmarkeringen (zebrapad, stopstreep, haaientanden), lengtemarkering (midden- en kantstrepen), pijlmarkering (voorsorteervakken), tekstmarkeringen (busbaan en snelheidslimiet) en symboolmarkeringen. De laatste categorie kent een grote en creatieve collectie die vaak niet terug te vinden is in verkeersboekjes
Het voetgangertje is er in talrijke variaties.Van het officiële pictogram tot met de hand geschilderde modellen. Soms efficiënt in een vloeiende streek met een roller neergezet. Fietsen zijn er ook in veel variaties, maar zo goed als altijd in de uitvoering van de herenfiets. Meestal heeft de fiets de horizontale perspectiefaanpassing (zodat je van een afstand toch ronde wielen ziet). Opvallend is dat de fietsen vaak van rechts naar links rijden. Ook als ze een pijl naar rechts krijgen.
Om duidelijk te maken wie waar mag parkeren, wordt voor de plaatsen voor rolstoelgebruikers niet vaak afgeweken van het officiële pictogram. De ene keer luxe ingelegd in het asfalt, de andere keer met de hand geschilderd. Soms worden de andere doelgroepen, die ook van de plaats gebruik mogen maken, bij de rolstoel toegevoegd. Of ze krijgen een eigen plaats, zoals het roze vak met de speen. Bedoeld voor auto’s met een baby aan boord.
No Comments